waśnić

waśnić: {{stl_3}}waśnić {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}vaɕɲiʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}imp {{/stl_37}}{{stl_8}}-ij{{/stl_8}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_8}}z- {{/stl_8}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_28}}po-{{/stl_28}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_26}}vi {{/stl_26}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_20}}książk{{/stl_20}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}entzweien{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}Unfrieden stiften {{/stl_14}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

waśnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, waśnićnię, waśnićni, waśnićnij, waśnićniony {{/stl 8}}– zwaśnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} wywoływać nieporozumienia, niezgodę; różnić, mącić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Waśnić rodzinę, małżeństwo … Langenscheidt Polski wyjaśnień
waśnić — ndk VIa, waśnićnię, waśnićnisz, waśnićnij, waśnićnił, waśnićniony książk. «powodować waśnie, niesnaski, wywoływać niezgodę» Waśnić małżeństwo. waśnić się książk. «kłócić się, wadzić się» Waśnić się z kimś o coś. Waśnili się między sobą … Słownik języka polskiego
waśnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} prowadzić z kimś spór, kłótnię; wadzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Waśnić się o spadek. Waśnić się w rodzinie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwaśnić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}waśnić {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic dictionaries and encyclopedias